Distelvlinder

_{En net toen de rups dacht dat zijn leven teneinde was, werd hij een vlinder.}

Vlinders zijn niet altijd zo belangrijk voor me geweest. Tuurlijk, ik heb het altijd prachtige diertjes gevonden, maar dat was het dan ook.
Het eerste moment dat een vlinder voor mij meer werd dan gewoon een vlinder was toen mijn papa stierf. Zijn overlijden kwam snel en onverwachts. We wisten dat hij zich niet lekker voelde en dat de ambulancebroeders hem mee zouden nemen. Maar alleen maar voor de zekerheid werd ons verzekerd. 
We zouden in eerste instantie thuis en gingen net als iedere andere avond onze hond uitlaten. Morgen zouden we naar hem toe.
Dat er voor hem nooit meer een morgen zou zijn kwam totaal onverwachts.

Voorgevoel

Ik vergeet nooit het beklemmende gevoel wat toesloeg toen ik een prachtige vlinder op het voetpad zag zonnebaden. Alsof hij op ons zat te wachten. 
Het voelde alsof papa daar zat om afscheid te nemen en opnieuw belde ik mijn mama. Haar stem klonk lamgeslagen. ‘Misschien moet je toch maar komen, het is helemaal mis’.

Zijn hart was gestopt met slaan, precies op het moment dat de vlinder op ons wachtte.

Hiernamaals

Het Griekse woord voor vlinder is Psyche, oftewel drager van de ziel. Mensen dachten vroeger dat de ziel van een overledene door een vlinder naar het hiernamaals werd gebracht. Ik vind dat een hele mooie gedachte en het sterkt mijn gevoel dat het echt papa was die afscheid van ons nam.

Een nieuwe passie

Van rups naar vlinder.

Een kleine 3 weken geleden kwamen ze binnen. Vijf ieniemierupsjes van de Distelvlinder (Vanessa cardui) Nadat ik vorig jaar voor het eerst tien Distelvlinders mocht opkweken wilde ik het dit jaar nog eens proberen. 
De Distelvlinder is een veel voorkomende dagvlinder die je, op Antarctica en Zuid-Amerika na, over de hele wereld kunt aantreffen.
‘T is een echte reiziger en vanuit Zuid-Europa trekken ze ieder jaar naar het noorden om zich voort te planten. 
Hoewel het hele goede vliegers zijn wordt hun bestemming vooral bepaald door de diverse luchtstromingen waarop ze meeliften. 
Tijdens hun trek overbruggen ze in nog geen twee weken tijd zo’n 5000 kilometer. Logisch dat dit een slijtage slag is voor deze diertjes. Na de reis houden ze zich nog even bezig met voortplanten om daarna te sterven.

Vorig jaar heb ik dus voor het eerst Distelvlinders thuis zien opgroeien. Het hele proces van rups naar vlinder duurde nog geen drie weken en zo mooi om te volgen.
De vrij grote, (zo’n 5 tot 6 centimeter) oranje vlinder met witte en bruine vlekken en zijn grote zwarte driehoekige vlek in de vleugelpunt is best makkelijk te herkennen, zelfs door een leek als ikzelf.

Zijden spinsels

De rups maakt een nest van zijden spinsels.

De groei alleen al van dit doodgewone, maar o zo bijzondere diertje is spectaculair om te zien. Deze vreetmachines vertienvoudigen qua formaat in een kleine week. Een volgroeide rups wordt uiteindelijk zo’n 3,5 centimeter groot.

Doordat hun velletje niet meegroeit vervellen ze wat af. De laatste vervelling vindt plaats in hun nest om daarna te verpoppen. Wanneer het verpoppen is gebeurd wiebelt ie nog wat na om zijn laatste velletje te lozen en dan volgt een spannende week. Nog steeds weet niemand wat zich binnen in die vlinderpop afspeelt. Men vermoedt dat de complete celstructuur van de rups wordt afgebroken en dat door nieuwe celvorming de vlinder vanuit het niets wordt opgebouwd. Of dat inderdaad zo is, is nog steeds niet bewezen.

Het uitkomen gaat razendsnel, naarmate de geboorte dichter bij komt, wordt de vlinderpop steeds donkerder van kleur. Wanneer hij zwart is weet je dat het niet lang meer gaat duren. Een beetje gewiebel, de pop knapt open en een volledig verkreukeld diertje zet zijn eerste vlinderstapjes. 
Twee minuten doet ie erover om uit zijn veilige pop te kruipen. Na de uitsluiping is het tijd om zijn vleugels op te pompen en om op te drogen. Ongelofelijk mooi en bijzonder om te zien.

Roltong

Wanneer je een vlinder goed bekijkt, valt zijn roltong (proboscis) als eerste op. De tong bestaat na de uitsluiping uit twee delen. Door middel van haakjes hechten ze al vrij snel aan elkaar. Met deze holle buis zuigen ze nectar. Je zou verwachten dat de tong ook wordt gebruikt om te proeven, maar dat is niet zo.
Het smaakorgaan van een vlinder zit in de poten. Hiermee kunnen ze proeven of het maaltje lekker genoeg is.

Genoten

Opnieuw een prachtig proces om van dichtbij te mogen zien en een waanzinnige uitdaging om vast te leggen. Ik heb weer intens genoten! Nu maar hopen dat ze voor flink wat nazaten gaan zorgen. Want echt, zonder vlinders zou de wereld er heel anders uit zien.

^{_{Meer informatie over vlinders vind je ondermeer op de website van de Vlinderstichting. www.vlinderstichting.nl
Vind je het leuk om de vlinderwereld van dichtbij mee te maken, ga dan eens op vlindersafari. Vanaf 1 mei is deze bijzondere tuin weer geopend. www.vlindersafari.nl}}