Kolossaal

Het Völkerschlachtdenkmal in Leipzig wordt omschreven als een kolossaal oorlogsmonument en wekte alleen al door dat ene woordje onze interesse. We waren toch in de buurt dus waarom zouden we niet gaan kijken. En gelukkig maar, want het bezoek bleek meer dan de moeite waard.
Het gedenkmonument is gebouwd in 1813 om de slag bij Leipzig en de bijbehorende nederlaag van Napoleon te herdenken. Drie dagen en een half miljoen soldaten waren er voor nodig om de politieke macht van toen in Europa veilig te stellen. De legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden stonden tegenover dat van Napoleon en tegen deze overmacht kon de kleine Fransman niet op. Hij kon niet anders dan zich overgeven en zijn nederlaag erkennen.
Het monument is honderd jaar later, in 1913, door keizer Wilhem II geopend en sindsdien herdenkt men op deze plek de ruim 110.000 slachtoffers.
Niet alleen de imposante grootte maakt het monument bijzonder, maar zeker ook dat naast de Duitse slachtoffers die van de tegenstanders worden herdacht.
Hoe mooi dat zoiets kan. Stel je voor dat wij in Nederland de Duitse slachtoffers uit de tweede wereldoorlog zouden herdenken? Het idee alleen al is voor veel mensen onbespreekbaar en zou zich ongetwijfeld uiten in veel geweld en onbegrip.
In Leipzig doen ze niet moeilijk. Slachtoffers zijn slachtoffers en mensen zijn mensen, ongeacht waar hun wieg heeft gestaan en in welk leger ze, vaak gedwongen, moesten vechten. Ik vind dat een mooie gedachte.
Het monument is maar liefst 91 meter hoog en 126 meter breed. Hoe groot dat echt is besef je pas echt als je er voor staat.
Boven de ingang houdt het immense beeld van aartsengel Michael de wacht. Wat voel je je klein onder zijn voeten.
Het kostte destijds wel een paar duiten en wat tijd om dit gevaarte te bouwen, zes miljoen Goldmark en 15 jaar om precies te zijn, maar het resultaat mag er zijn.
Dit monument heeft een prominente plaats in mijn persoonlijke ‘mooiste bezochte plekken’ top tien. Het 300.000 ton wegende gevaarte is zo groots en imposant, dat valt niet te beschrijven, dat moet je gewoon zelf gaan zien.

 

 

 

Marion Jebbink

Leave a Reply Text

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You cannot copy content of this page